BİZE DE HASRET DÜŞECEK!....

BİZE DE HASRET DÜŞECEK!...
Boyunları bükük, gözpınarlarında yaş kalmamış, saçlarıo kumral, siyah, dalgalı, düz saçları karmakarışık...Kimisinin tepesinde toplanmış, kimisinin iki örgü....Kimisininde örülmüş ensesinde toplanmış,başlarındakiyemenileri boyunlarına kaymış...sırtlarındaki güzel günlerde ördükleri şalları...gül kurusu, eflatun, siyah veGirit'in mavisi renkteki şalları rastgele atılmış.Bir yandan,önlerindeki bir,iki, üç, beş çocuklarını kolluyorlar....bir yandan da gözleri ile kocalarını takip ediyorlar...Hey gidi koca İbrahim'im kimse çökertemezdisenin omuzlarını, nasıl da düşmüş benim İbrahim'iminomuzları..her sabah sinekkaydı traşını olan koca İbrahim'in traşsız yüzüne takıldı gözleri, limanda öylecesandıklarının üstünde otururken ve gemiye bindirilme sıralarını beklerken....işte o zaman kurudu diye düşündüğü göz pınarları nasıl da çoşuvermişti yeniden.Artık, gidiyorlardı bir bilinmeze...umurlarında mıydı sankiadalarından ayrıldıktan sonra ne önemi vardı...nereye gittiklerinin...O sırada büyük kızı seslendi "anneciğim, yavaş yavaş hazırlanın sıra bize gelmek üzere" dedi."tamam kızım biz hazırız zaten, sen küçük kardeşlerinesahip ol yeter" dedi. Koca İbrahim'i üç adımda geliverdi yanına, gözlerindeki yaşı görünce "Ağlama Hatice'm, ağlama..yok artık bunun çaresi, toparlan" dedi.Kendilerini birden geminin güvertesinde buldular, İbrahim, oğlu ile nasılda bir çırpıda sepetlerini, sandıklarını geminin ambarına yerleştirmişti ve onlara siz güverteye çıkın hava alın demişti...yol boyunca ambarda olacağız nasıl olsa. Hatice, adalarından hepdenize doğru bakmıştı. Bir garib oldu içi..heyecan dolumidesi bulandı, kramplar girdi...denizden adalarına bakınca..gözlerini kocaman kocaman açarak baktısanki ada'yı hiç unutmamak ve bu güzelliğe doymak istercesine baktı.İnsanlar telaşla oradan,oraya koşuşturuyorlardı. kimisi çocuklarının peşinden, kimisi eşyalarının peşinden.Tamam dedi kendi kendine tamam artık bitti. Elvedagüzel vatan,elveda...biliyorum yok artık bizim için bir sefer daha...yok artık bizim için seni bir daha görmek...ama bizlerden birer parçalar hep senin koynunda yatacak sonsuza kadar....Kimimizin anası..kimimizinbabası..kimimizin çocuğu...Bize de hasret düşecek..ince bir sızı halinde hiç geçmeyecek....cahide gökoğlu2009