Girit fıkrası...Kutsigil hocamdan alıntıdır...

"Çiftçi yanında karısı ve kanyanası, yorgun argın tarladan geliyorlarmış. Adam, yürüyemeyen kaynanasını eşeğe bindirmiş. Karı koca da arkasından geliyorlarmış. Derken eşek yılan mı gördü ne... Gördüğü bir şey değil, birden dörtnala koşmaya başlamaz mı... Karıkoca yıldırım gibi arkadan yetişmeye çalışmışlar, fakat nafile. Elli metre gitmeden Kayana yerlerde sürüklemekden dolayı kan revan içinde. Ve ruhunu teslim etmiş halde yatıyor...Ertesi gün de cenaze töreni yapılmış, kaynana gömülmmüştür. Kızı ve damadı mezarlığın kapısında taziyeleri kabul ediyorlar. Uzaktan bakan arkadaşı, kimilerinin başsağlığı diledikten sonra, damadın kulağına eğilip, bir şeyler söylediklerini farkeder. Dönerlerken arkadaşı damada adamların ne söyledilerini sorar. "Önemli bir şey değil canım. Eşek satılık mı iye soruyorlar." demiş acı acı gülümseyerek...